اردوان تراکمه و مینا افتخاری از اعضای گروه جامپ کات با هدف آموزش و ساخت ویدئو-جستار در موسسه آموزشی فلانور تهران کارگاهی برگزار کردند.
در این دوره ضمن آشنایی با تاریخچه و رویکردهای مختلف در این روش در فیلمسازی، ضرورت روی آوردن به ویدئو-جستار در عصر حاضر و چگونگی تولید فیلم با سرعت بالا و همراه با یک زیبایی شناسی اضطراری، بیان شد، به ویژه در زمانی که مردم به صورت جمعی در قالب جنبش‌‌های توده ای مبارزه می‌کنند و می‌توانند روایت و بازنمایی جنبش خود را با ساختن ویدئو-جستار در اختیار بگیرند.
این کارگاه با ساخت فیلمی جمعی با موضوع «بدن-شهر» توسط دانشجویان به پایان رسید. تمامی دانشجویانی که در این کارگاه شرکت کردند، اولین مواجهه خود را با فیلمسازی پشت سر می‌گذاشتند و مجموعه آثارشان را در قالب یک فیلم اپیزودیک 50 دقیقه ای عرضه کردند. این فیلم در موسسه فلانور به نمایش درآمد.
از سرفصل های این دوره می توان به آشنایی با سینمای گدار و مارکر تا هیتو استایرل و سینمای سوم آمریکای لاتین و…اشاره کرد و همچنین بحث در مورد تفکر جستاری و سیاست جستاری از موارد اصلی این دوره بود.
دوره سینمایی «دوربین سیاسی» سفری درونی با و از طریق سینما به قاره تاریخ است. در اینجا سینما صرفاً ابزاری برای قرائت مفاهیم سیاسی، اجتماعی یا فلسفی نیست. قرار نیست از طریق سلسله مراتب ارزش‌گذاری‌هایی که ربطی به سینما ندارند و صرفاً فیلم‌ها را ابژۀ پژوهش خود می‌کنند، به فیلم‌ها نگاه کنیم. مسئله ما این است: سینما چگونه فکر می‌کند؟ چگونه بازنمایی می‌کند؟ چگونه در ساخت و تأسیس تاریخ و جوامع انسانی مشارکت می‌کند، بی آنکه تنها ابزار صرف سیاسی باشد؟ آن زیباشناسی خاص سینمای سیاسی و اجتماعی چیست؟ در واقع چگونه با و از طریق سینما می‌توانیم جهان بهتر و جهان زیباتری بسازیم؟
پس ضروری است که از موضع‌گیری‌های تیپیکال فلسفی رایج دوری کنیم و پیش از هر چیز در دورن خود سینما «ساکن شویم». چرا که بر مبنای تز گرامشی آموخته‌ایم که «هنر تنها به مثابه هنر تربیت‌کننده است، نه به مثابه تربیت‌کننده». بر همین اساس سینما تنها به مثابه سینما تربیت‌کننده و رهایی‌بخش است نه آن زمان که خود را به ابزار صِرف تعلیم و تربیت فرومی‌کاهد.
در هر دوره تلاش می‌کنیم اشکال گوناگون بازنمایی را مورد پرسش قرار دهیم تا بتوانیم تا حدی نسبت سینما را با قرن شناسایی کنیم. مسئله بر سر این یا آن تکنیک خاص نیست، آنچه مهم است مکانیسم‌های دیسپوزیتیف (آپاراتوس) است، وجوه تولیدی، شیوه‌های تولید، مستند یا داستان، درگیری یا فاصله‌گیری، مداخله یا مشاهده، و هر آن چیزی که سینما را در تناقضات بازمی‌شناسد: آنجا که سینما در آن واحد می‌تواند کُشنده یا رهایی‌بخش باشد.
دوره اول:
دیالکتیک رئالیسم در سینمای سیاسی و میلیتانت، کیانوش اخباری
دوره دوم:
مستندنگاری و تخیل انتقادی: گذر واقعیت از فلسفه به سیاست، پوریا جهانشاد
دوره سوم:
زیباشناسی فقیر: نقش دوربین در رشد زیباشناسی بدیل در سینمای مقاومت، اردوان تراکمه
دوره چهارم:
سینمای سوم به مثابه کنشی انتقادي، سپید قائمی
گفتگوی دیکرشن و گروه جامپ کات(اردوان تراکمه-کیانوش اخباری) درباره شیوه تولید فلسطینی و سینمای رهایی‌بخش
-وبینار سینمای نقد اجتماعی (2020)
مابین سال های 1395 تا 1396 گروه جامپ کات در سینما‌تک موزه هنر‌های معاصر تهران منتخبی از آثار پیتر واتکینز و سینمای سوم آمریکای لاتین را همراه با تحلیل و گفتگوی پس از فیلم برگزار کرد و سپس به مدت 9 ماه برای اولین بار منتخبی از آثار ژان لوک گدار در دوره های مختلف فیلمسازی‌اش اکران شد و همراه با فیلم ها به تحلیل و گفتگو پرداختیم و بولتنی که ویژه نامه‌ای درباره گدار بود نیز بین مخاطبان توزیع شد که برخی از مقاله های آن بولتن در بخش «متن» سایت در دسترس است.
: اینجا پوستر‌های اختصاصی جامپ کات برای اکران برخی از آثار را مرور خواهیم کرد
