گروه جامپکات فعالیت خودش را از سال ۱۳۹۴ با تولید فیلم «اعتصاب» آغاز کرد و تاکنون پنج فیلم کوتاه به نام‌های «اعتصاب»، «حمله زمان حال به دیگر زمان‌ها»، «دو»، «لحظه نگاری یک ترور» و «پرتره‌ی تبعیدی» و یک فیلم مستند به نام «و دیگر زاون را ندیدم» (در مورد زاون قوکاسیان) و دو فیلم بلند سینمایی به نام‌های «ضد نور» و «تمامی واقعیت در یک واحد کوچک زمان» را تولید کرده است.
گروه جامپکات بیش از هر چیز در جستجوی شکلی جمعی و غیررسمی از تولید و پخش فیلم است. چرا که به آن حکم مشهور در سینمای مبارز پایبند است که فیلم‌های «درباره‌ی» سیاست را طرد می‌کند و به دنبال فیلم‌سازی «به شیوه‌ی» سیاسی است، یعنی دگرگونی شیوه‌ی تولید و نه فقط محتوا و سبک، برای این منظور تنها کافی است به تاریخ غیررسمی خودمان رجوع کنیم، به تجربه‌ی «سینمای آزاد» در دهه‌ی چهل و پنجاه شمسی که قسمی فیلم‌سازی جمعی و مبتنی بر رفاقت با سازماندهی‌ای بی‌نظیر در سراسر ایران را شکل دادند، با بصیر نصیبی و دوستانش.
پس برای ما یک اصل مسلم بود: فیلم‌سازی آزاد و محصور در دوستی، بدون پول و بدون نیاز به اکران رسمی، چرا که در عصر اینترنت و به‌اشتراک‌گذاری، رؤیای سینمای مبارز که همان تولید و پخش مستقل از سرمایه و بازار است، تا حدی محقق شده است
فعالیت‌های گروه جامپکات تنها منحصر به تولید فیلم نخواهد بود؛ بلکه بر تئوری فیلم و نقد، برای پیشبرد سینمای انقلابی تأکید دارد. حلقه مطالعاتی گروه جامپکات کار خود را در حیطه نقد و تئوری فیلم با انتشار کتاب «پایان یک آغاز» که شناخت‌نامه‌ای درباره گروه ژیگا-ورتف است، آغاز کرده و در حوزه مطالعات سینما و شناخت سینمای مبارز کتاب هایی در دست تهیه و ترجمه دارد و به پژوهش در این زمینه در کنار تولید فیلم ادامه خواهد داد. این پژوهش‌ها سعی در گردآوری و شناساندن تجربه‌های گوناگون نظری و پراتیک سینمای جمعی و مبارز دارد و در کنار آن جامپکات به نقش مهم کانون‌های فیلم و پخش فیلم‌های آوان‌گارد و مهجور تاریخ فیلم نیز واقف است و تا کنون اکران هایی از آثار گدار، واتکینز و سینمای سوم در آمریکای لاتین را در سینما‌تک موزه هنر های معاصر تهران برگزار کرده است.
گروه جامپکات در نهایت تنها یک ایده است برای دگرخوانی تاریخِ تصاویر در قالب تولید فیلم، کتاب و پخش فیلم‌های فراموش‌شده‌ی تاریخ سینما.
جامپکات فراخوانی است برای یک سینمای آزاد، معاصر و اضطراری.